پنج نکته کلیدی

1. پورپورا (خارش شدید) می تواند برای بیمار در حال احتضار و مشرف به مرگ فوق العاده آزارنده باشد.
2. پاتوفیزیولوژی پورپورا در بیماری پیشرفته فوق العاده پیچیده است و بطور کامل شناخته شده نیست
3. درمان خاصی برای خارش در بیماری های پیشرفته وجود ندارد
4. بررسی و شناخت کلی نگر لازم است اگر بخواهیم طرح مراقبت فردی ایجاد کنیم
5. اقدامات عمومی مراقبت از پوست برای تسکین خارش اهمیت دارد

پورپورا (خارش شدید) در بیماری های پیشرفه یک علامت کمتر شناخته شده و کمتر درمان شده است (هودسون و همکاران، 2015). هرچند خارش شدید یک علامت شایع است که معمولا بدون نگرانی خاص رخ می دهد، وقتی در بیماری های پیشرفته رخ دهد، می تواند خیلی نگران کننده باشد. اثرات آن در کادر 1 خلاصه شده است.

شیوع خارش در محیط مراقبت تسکینی شناخته شده نیست. تونسین و همکاران (2007) پیشنهاد کرده اند که خارش مشکل ساز در 10% بیماران مبتلا به سرطان لاعلاج رخ می دهد. هرچند، این برآورد تحت تاثیر نوع تشخیص (ویسشار و همکاران، 2015) و منبع اطلاعاتی است، برای مثال، شیوع کمتری برآورد می شود، زمانی که اطلاعات از پرونده های بیماران استخراج می شود، نسبت به زمانی که از خود بیماران و پرسشنامه تکمیل شده توسط بیمار و خانواده وی اطلاعات جمع آوری می شود (تونسین و همکاران، 2007).

هرچند علائم مشخصه خارش مشابه است، خارش ممکن است از عواقب دامنه ای از بیماری های زمینه ای و مکانیسم های پاتولوژیک باشد (ژاندر و همکاران، 2013)؛ بنابراین درمان آن چالش انگیز است زیرا گزینه های درمانی قطعی ندارد. در حالی که شمار محدودی کارآزمایی بالینی برای بررسی و شناخت خارش عمومی انجام شده است، سایز مطالعه اغلب کوچک بوده و نتایج آنها به سختی قابل تعمیم بخشی است (ژاندر و همکاران، 2013؛ زیلیچ و کراینیک، 2009).